Ψυχολογική Υποστήριξη
Η Ψυχολογική Υποστήριξη βοηθά τα παιδιά στην κατανόηση, διαχείριση και έκφραση του συναισθήματος.
Τι είναι η Ψυχολογική Υποστήριξη;
Πράγματα που ίσως δεν γνώριζες για την Ψυχολογική Υποστήριξη.
Τα παιδιά δεν έχουν μόνο σωματικές και πρακτικές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν για να μπορέσουν να αναπτυχθούν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Οι ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών, όπως η ανάγκη για αγάπη και στοργή, να έχουν αξίες, να μπορούν να ελπίζουν, να έχουν αυτοπεποίθηση και αίσθηση αυτοεκτίμησης, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις που έχουν με την οικογένεια, τους φίλους και γενικά τον περίγυρο τους. Η ψυχοκοινωνική υποστήριξη είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως, αλλά συχνά δεν γίνεται κατανοητός. Το “ψυχό” αναφέρεται στον εσωτερικό κόσμο ενός παιδιού – τις σκέψεις, τα αισθήματα και τα συναισθήματα του – ενώ το “κοινωνικό” σχετίζεται με τον εξωτερικό κόσμο, το περιβάλλον του παιδιού και τις σχέσεις που έχει με αυτό. Η έγκαιρη ψυχοκοινωνική υποστήριξη είναι πολύ σημαντική προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία αντιμετώπισης των υπαρχόντων δυσκολιών και επίσης να προληφθούν τυχόν μελλοντικά ζητήματα.
Πού μπορεί να βοηθήσει;
Μερικές από τις δυσκολίες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με Ψυχολογική Υποστήριξη.
- Κακές κοινωνικές δεξιότητες.
- Κυκλοθυμία και ευερεθιστότητα.
- Δυσκολία διαχείρισης του άγχους και των αγχωδών διαταραχών.
- Υπερβολικές / παράλογες ανησυχίες ή φόβοι.
- Δυσκολία αναγνώρισης και διαχείρισης των συναισθημάτων.
- Δυσκολία οριοθέτησης και τήρησης κανόνων.
- Δυσκολία διαχείρισης καταστάσεων (π.χ. διαζύγιο, πένθος, bullying).
- Αντιμετώπιση καταστάσεων θυμού, αναστάτωσης ή απογοήτευσης με λεκτική ή / και σωματική επιθετικότητα.
- Σκέψεις ή/ και τάσεις αυτοτραυματισμού ή τραυματισμού άλλων.
- Συχνή αρνητική αυτοκριτική (π.χ. “είμαι άχρηστος”, “ποτέ δεν κάνω κάτι σωστά”).
- Παλινδρόμηση λόγω κάποιας σημαντικής αλλαγής στο σπίτι (π.χ. νέο μέλος, απώλεια κοντινού προσώπου, διαζύγιο).
- Απομόνωση από φίλους ή / και οικογένεια.
- Σημαντικές αλλαγές στις συνήθειες διατροφής ή / και ύπνου.
- Ξαφνική έλλειψη ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που κάποτε προκαλούσαν ευχαρίστηση.
- Ξαφνική πτώση σχολικών επιδόσεων.
- Έντονη εμφάνιση αγχωτικών συμπεριφορών όπως “τρώει τα νύχια”, “σφίγγει τα δόντια”, “τραβάει συνέχεια τα μαλλιά”, “αγγίζει συχνά το πρόσωπο”, “τρίβει τα μάτια”.
